อรรถกถาวาตวลาหกสูตรที่ 56

บทว่า เทโว วสฺสติ ความว่า ฝนที่ตกตลอด 4 เดือน ที่เป็น
ฤดูฝน มีอุตุเป็นสมุฏฐานทั้งนั้น. ส่วนฝนชุกที่ตกในฤดูฝน และฝนใน
เดือน 5 เดือน 6 ชื่อว่า เกิดขึ้นด้วยอานุภาพเทวดา.
ในข้อนั้น มีเรื่องนี้เป็นตัวอย่าง :-
เล่ากันว่า วัสสพลาหกเทพบุตรตนหนึ่ง ไปหาพระเถระ
ผู้ขีณาสพ ซึ่งจำพรรษาอยู่ในกุฏิไม้กฤษณา แล้วได้ยืนอยู่ข้างนอก.
"พระเถระถามว่า ท่านเป็นใคร ?"
"กระผมคือ วัสสพลาหกเทพบุตร ขอรับ."
"ทราบว่า ด้วยอำนาจจิตของท่าน ทำให้ฝนตกได้หรือ ?"
"ถูกแล้ว ขอรับ"
"พวกอาตมา อยากเห็น"
"ท่านจักเปียก นะครับ"
"เค้าเมฆใหญ่ หรือเสียงฟ้าร้อง ไม่ปรากฏเลย พวกเราจัก
เปียกได้อย่างไร ?"
"ท่านขอรับ อำนาจจิตของผมทำให้ฝนตกได้ ขอนิมนต์ท่าน
เข้าบรรณศาลาเถิด"
"ดีแล้ว เทพบุตร" พระเถระรับคำแล้วล้างเท้า เข้าสู่บรรณศาลา.
เมื่อพระเถระนั้นกำลังเข้าไป เทพบุตรก็ขับเพลงขับบทหนึ่ง แล้วยกมือ
ขึ้น. ได้มีก้อนเมฆก้อนหนึ่ง รอบ ๆ สถานที่ประมาณ 3 โยชน์
(ทำให้เกิดฝนตก) พระเถระเปียกครึ่งตัว เข้าไปสู่บรรณศาลา.

อนึ่ง ชื่อว่าฝนนี้ จะหยุดตกก็เพราะเหตุ 8 ประการ คือ เพราะ
อานุภาพของนาค 1 เพราะอานุภาพของครุฑ 1 เพราะอานุภาพของ
เทวดา 1 เพราะมีอุตุเป็นสมุฏฐาน 1 เพราะมารบันดาล 1 เพราะ
พลังฤทธิ์ 1 เพราะเมฆประลัยกัลป์ (เมฆที่ยังกัปให้พินาศ) 1
จบ อรรถกถาวาตวลาหกสูตรที่ 56

57. วัสสวลาหกสูตร

[554] กรุงสาวัตถี. ภิกษุนั้นนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว
ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ
เป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้ฝนมีในบางคราว พระเจ้าข้า ?
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ พวกเทวดาชื่อว่า
วัสสวลาหกมีอยู่ เมื่อใด เทวดาพวกนั้นมีความคิดอย่างนี้ว่า ไฉนหนอ
พวกเราพึงยินดีด้วยความยินดีของตน เมื่อนั้น ฝนย่อมมี เพราะ
อาศัยความตั้งใจของเทวดาพวกนั้น ดูก่อนภิกษุ ข้อนั้นแลเป็นเหตุ
เป็นปัจจัย ให้ฝนมีในบางคราว.
จบ วัสสวลาหกสูตรที่ 57
จบ วลาหกาสังยุต

รวมพระสูตรที่มีในสังยุตนี้ คือ